cudowny czwartek

Kiedyś rozmawiałyśmy z Noelle o idealnym dniu na samobójstwo. Poniedziałek nie - zbyt oczywiste. Środa nie - tak w środku tygodnia? Piątek też nie, bo to już prawie weekend, a weekend też nie bardzo. Został wtorek i czwartek - najbardziej nijakie dni. Ale od kiedy przeczytałam Steinbecka, czwartki nabrały smaku! W tej jego książce na jednej ulicy mieszka cała banda wykolejeńców - koleś, który ma fioła na punkcie skorupiaków, upośledzony olbrzym, burdelmama ze swoimi podopiecznymi i tak dalej. Przyjeżdża do miasteczka pewna dziewczyna, też powykręcana, i zaczyna pracować w tym burdelu. I wtedy wszystko się zmienia, choć wydawałoby się, że jest po staremu. Najbardziej jednak nieoczekiwane rzeczy - zarówno te dobre, jak i te złe, a także te, których się jednoznacznie przyporządkować nie da - dzieją się w czwartki. Czwartek jest tam dniem, w który może się wszystko zmienić. I coś w tym jest. Od wtedy (czyli od wiosny) czwartek dużo zyskał i został też wykluczony z samobójczego rankingu.

Wczoraj był kolejny cudowny czwartek. Najbardziej cudowne było w nim to, że spędziłam pół dnia z Hivem, którego bardzo dawno tu nie było. A już w ogóle najbardziej najbardziej to, że Hiv ściął włosy. Mam jego zdjęcie, gdy siedzi tyłem w krótkich włosach i koszulce KoRna, na której plecach widnieje napis 'Still a fuckin freak'. Świetne zdjęcie. Potem grzebaliśmy razem w jego Pudełku Wspomnień. Jak można być aż tak sentymentalnym?! Anyway, ilość wszystkich kartek, listów i innych szpargałów ode mnie jest ogromna. Cóż, wszak to ponad 8 lat intensywnej znajomości. Zastanawiam się, czy kiedykolwiek jeszcze będzie mi się chciało do kogokolwiek tyle pisać. W zasadzie, ma to sens wtedy tylko, gdy odbiorca chce i rozumie, oba tak samo ważne. I odpisuje. Nie ma co gdybać. On w nocy wyjechał, a dziś jest piątek.