Śnieg pada nadal, ale nic to. Wraz z Ogryzką staramy się nie dopuścić do zimowego zmęczenia materiału. Efekty są dyskusyjne, ale staramy się. W ramach próby utrzymania odpowiedniego nastroju zakupiłyśmy nawet buty, w ten sam dzień, niezależnie od siebie. Powodem moim było to, że kiedy przybyłam na uczelnię w trepach i swetrze, a obok mnie stanęła przepiękna i zadbana koleżanka z roku, zapadłam się niemal pod ziemię. I teraz mam buty, które prezentują się lepiej nieco, choć nadal zwracają uwagę swoją podeszwą niczym od glana. Ale - jak to powiedziała niegdyś Kamala - grunt to podstawa. Buty Ogryzki są kobiece, chyba poszło jej lepiej. Ja za to obcięłam jeszcze włosy. Pierwszy raz w życiu urosły mi niemal do pasa i oczywiście postrzępiły się jak strzecha na wiejskiej chałupie. Więc do ucięcia. Czuję się teraz kompletnie łysa. To niesprawiedliwe. Z drugiej strony - spora część moich znajomych zwyczajnie po chamsku naprawdę łysieje, więc może nie ma co narzekać. Wczoraj natomiast Góra znów mnie wysłuchała i zesłała mi to, o co marudziłam przez tydzień - osobliwe spotkanie z przypadkową osobą. Takie spotkanie z kimś, z kim można od razu bez ogródek pogadać o wszystkim, wypić trochę wina, a potem już więcej się zapewne nie spotkać. Ot, żeby móc szczerze porozmawiać, bo z kimś obcym łatwiej. I żeby zadziało się coś nowego, żeby trochę nudę wyrugować. Zacnie nam się gawędziło i tyle. Niby nic to nie wnosi, ale jednak zmienia perspektywę choć na parę chwil.