po raz ostatni w tym temacie

Mam przynajmniej taką nadzieję.

Siedzę sobie i popijam miętóweczkę (dzięki, Lil!). Oblewam, czy tam coś. Nie wiem w sumie, czy jest co. Niezbyt to odczuwam i tym razem chyba nie chodzi tylko o moją apatię emocjonalną. Lubię mieć pewne rzeczy z głowy, ale naprawdę poczuć, że już mogę mieć je z głowy. Tymczasem cyrk na kółkach, jak zawsze.
Dokupiłam drugą mniejszą wódkę.
I miało być tak: Roten chory, ale poinformował wszystkich, co i jak. Więc X jest recenzentem, a Y w zastępstwie za Rotena. Pół poranka nie wiedziałam, w co się ubrać, bo nie cierpię takich oficjalnych wystąpień, ale w końcu udało się wyleźć. Pod uczelnią spotkałam kolesia w garniturze, który okazał się być moim kolegą z seminarium. Widziałam go ze 2 razy w życiu, cudem więc poznałam. Poszliśmy razem na naszą obronę. Na górze była jeszcze jedna obrona, oprócz tego siedziała tam jedna znajoma, bardzo męcząca. Potem przyjechała kolejna. Potem przyszła Noelle z Didi (pójdzie z ciocią. do panów). Potem znajomi z dziekanki, co się reaktywowali. Chaos. Łazimy sobie, patrzymy, X jest, Y jest. X gdzieś poszedł, więc idę do Y, mówię mu, że jesteśmy od Rotena i że co z tą obroną, a Y zdziwiony i mówi, że o niczym nie wie. Wybucham śmiechem i wychodzę. Mówię temu kolesiowi, a ten jak taka dupa wołowa stoi i nic. Próbuję więc znaleźć X. Nie ma go. Idę do sekretariatu, mówię Dupie Wołowej, żeby poszedł ze mną, bo w końcu to też chyba jego obrona. Poszedł, stanął i tak se stał. Ja się produkuję. W sekretariacie nic nie wiedzą o żadnych obronach. Wszyscy skonsternowani, nikt nie wie, co dalej. Bo Roten jednak chyba nic nikomu nie powiedział. Albo jest niepoważny albo gorączka zalała mu mózg. Ostatecznie ściągnęli z powrotem X. A zamiast Rotena i zamiast Y, wystąpił Z. Który miał jakieś 2 min, żeby rzucić okiem na nasze prace. Po godzinie oczekiwania nas zawołali, zupełnie niespodzianie, a pytania zadawali według pewnie mechanizmu takiego: 'hmm.. o czym może być ta praca? zobaczmy tytuł. aa, okej. to spytam o założenia i rozumienie tych terminów'. A drugi 'to ja nawiążę do pytania wcześniejszego i pociągnę ten wątek, jakoś to będzie'. I tak to przebiegło. Nie miałam czasu się zestresować ani nic. A Didi nie zdążyła ze mną wejść do panów, nad czym nieco bolała. Siedziałam tam jakieś 2 minuty, po czym obwieścili mi, że fajnie, fajnie, fajna praca, obrona, na dyplomie też spoko i tyle. Wręczyłam im te mniejsze wódeczki, z czego Z i tak dorwał mnie potem na korytarzu i wykazał się szlachetnym gestem. Uznał, że jemu się nie należy i on przekaże Rotenowi. Coś mi się zdaje, że jemu się jednak należy najbardziej, niemniej jednak nie będę się kłócić, choć próbowałam. Efekt jest taki, że skończyłam chyba ten bój, a pokaźna brandy jest cała dla mnie.
Po kawie u Noelle wróciłam i pociągam miętówkę. W domu zastałam kilka dziwów, ale o nich innym razem. Cóż. Powalone to wszystko. Czuję się od czapy i nie wiem, co dalej. Jakiś tam etap zamknięty, cel osiągnięty, choć marnym wysiłkiem (przynajmniej jeśli idzie o ostatnią prostą). Dobrze chociaż, że skomplikowałam sobie sprawę przed rokiem, zarzucając środki odurzające i wybierając filozofię, która wyssała ze mnie wszystkie soki. Na coś się przydał mój przerost ambicji, bez tego czułabym się dziś kompletnie nieobroniona.

Gulglglgl.