you gotta fight! for your right!

Postanowiłam nie pisywać więcej notek pełnych nędzy i żałości. Dlatego też, o ile nie będę miała do opowiedzenia jakichś zabawnych historyjek (jak dziś) lub też do oznajmienia światu moich głębokich i ważnych refleksji, to będę konsekwentnie milczeć.

A historyjka będzie o tym, jak to dążę, także konsekwentnie, do autodestrukcji.
Wczoraj siedzę sobie na kanapie i ciężko dyszę, teatralnie bardzo. Wreszcie doczekałam się uwagi mojej rodzicielki.
- Co znowu?
- Ach nic.
- No co?
- A no nosi mnie strasznie. Nie wiem, co mam zrobić z sobą.
- Oho, zaczyna się. 
- Nooo.
-
- Może ja się zapiszę na jakieś sztuki walki!
- Ty na sztuki walki? Proszę cię...
- No co? Poszłabym sobie na jakiś.. boks najlepiej! I bym mogła komuś w mordę dać, sama bym zgarnęła i od razu by mnie nosić przestało.
- Jakoś nie widzę cię, jak się bijesz.
- Biłam się raz! Chociaż nie. To Noelle się biła, ja wtedy miałam nastawienie pokojowe. Ale to należy do przeszłości.
-
- Wiesz, jakbym była facetem, to często bym się lała chyba. Jakoś tak mam ochotę. I dostać czasem też. Tak na otrzeźwienie.
- To się lej.
- No nie mogę, o to chodzi. Kto mi strzeli niby? Jestem dziewczyną.
- Masz wspaniałe problemy.
- No. Powiedziałam o tym M. [ten od kubka]. Kazał mi iść lać bezdomnych albo upośledzone dzieci. Kretyn. Nie rozumie, że ja nie chcę niewinnych obijać. Tylko... no nie wiem. Wandali. Ludzi zajmujących po dwa miejsca parkingowe. Chamów i prostaków. To się czasem chyba nie da inaczej.
- Daj sobie spokój. 
- A wiesz, co się dziś stało? Jechałam tramwajem i lokomotor nagle i gwałtownie zahamował i jedna pani spadła z krzesła!
- I to jest takie zabawne?
- No nie, to jest właśnie tragiczne! Mało się nie popłakałam. Teraz się śmieję, bo obżarłam się czekoladą i mi wesoło, ale wtedy... Jedziemy sobie i ona bokiem siedziała na tych takich rozkładanych krzesełkach. I on nagle tak potwornie zahamował, że ją porwało w powietrze aż! Zrobiła koziołka i upadła na czworaka i tak twarzą grzmotnęła w podłogę, że aż huknęło! Mi zaparło dech, a potem rozdziawiłam jadaczkę i powiedziałam 'och!'. To jak na mnie bardzo intensywna reakcja! A jeden facet się zerwał z krzesła, żeby jej pomóc, ale jak zobaczył, że się sama zbiera z klęczek to usiadł z powrotem. I to było bardzo przykre właśnie i gryzłam się tym przez pół godziny, tak się wczułam. Tak mocno ta pani dostała, a przecież niczym sobie nie zasłużyła. To upokarzające! To ja właśnie nie chcę lać niewinnych i ich tak upokarzać.

Nie trzeba było długo czekać na spełnienie mojej zachcianki. Wdałam się w bójkę jakieś 3 godziny po tej rozmowie. Nie wiem tylko, czy pobiłam osobę winną czy niewinną, ale to nie jest jedyna zresztą zagadka. Cała ta bójka jest dość nietypowa. Było to tak: położyłam się już do łóżka i tradycyjnie nakryłam się po same uszy (lepiej być ubezpieczonym na wszelki wypadek. Noelle, powiem to głośno, nadszedł czas zmierzenia się z lękami. trzeba być nakrytym, bo co, jeśli by mnie chciały duchy dotknąć?). Już prawie spałam, kiedy za gorąco mi się zrobiło. I wyjmując rękę spod kołdry, zaplątałam ją w poszewkę. Kiedy już się jakoś samoczynnie oswobodziła, to jakoś tak dziwnie odskoczyła i samoczynnie walnęła mnie w ryja. A dziś mam przeciętą wargę i nie mogę pić ciepłych rzeczy. Sprawiedliwości stało się zadość.