10 dni od ostatniego wpisu. Kiedy minęło i na czym? Chciałam jechać w Bieszczady, ale zdrowie pokrzyżowało mi plany. Łaziłam po lekarzach, byłam nad jeziorami, oglądałam dużo filmów ("Nieracjonalny mężczyzna", "The Place", "Nic osobistego", "Cicha noc", "33 sceny z życia", "Under our skin"), widywałam się z Noelle, toczyłam potyczki z lubym (rozejm), przyjechała Kamala z zaproszeniami na ślub. Trochę spacerowałam, ale niedużo, bo paranoja kleszczowa ma się nieźle. Czuję się lepiej niż w lipcu, ale padnięta chodzę większość dni, dni owe lecą przez palce i tak to obecnie wygląda. Zawieszenie jedno wielkie. Nie wiem, czy się mam wynosić z chałupy, bo nie wiem, w jakim będę stanie za miesiąc i ile będę potrzebowała kasy na leczenie. Więc tak czekam, aż się coś zacznie wyjaśniać. Choć w gruncie rzeczy wyjaśniło się już dość sporo, a ja już jestem spokojniejsza. Mam diagnozę, zioła i tabletki, póki co na objawy. Lękam się bardzo o fundusze, o to, czy będę w stanie funkcjonować, jak już zacznę leczenie na serio no i kombinuję i kalkuluję, jak na tym wszystkim wyjść możliwie najlepiej, trochę ściemniam i oszukuję. Taka mobilizacja, uznałam, że w tej sytuacji wszystkie chwyty dozwolone.
Myślę nad innym miejscem, gdzie można by to wszystko opisywać, bo ten blog nie miał być historią choroby.
Myślę też nad tym, jak to wszystko przekuć w coś sensownego. Pomysłów mam kilka. Generalnie mam ostatnio bardzo dużo pomysłów, choć równie dużo ubytków w pamięci - i to takich spektakularnych, że nie wiadomo, czy się śmiać czy płakać.
Przede mną 2 tygodnie sierpnia, 2 tygodnie na małe spożywcze jeszcze dozwolone grzeszki, czas na ostatnią wycieczkę, turnee po lekarzach oraz ślub Kamali. Sierpień zawsze chyba zresztą jest gęsty i ciężki. Nie szkodzi.