Podczas moich urodzin przed czterema laty bladym świtem odwiedziły mnie Noelle i Strzyga. Zjadłyśmy wspólnie śniadanie siedząc na pniach na polanie leśnej i wtedy to Noelle wręczyła mi prezent. Kompletnie nie pamiętam, co nim było, ale wiem, że była do niego doczepiona karteczka. Taka zwykła karteczka, jaka jest zwykle doczepiana do torebki z prezentem po to, żeby go ot choćby podpisać. Ta kartka była złożonym na pół czerwonym małym arkusikiem i na zewnętrznej stronie napisane było na niej Prezent, a do tego rysunek prezentu naszkicowany ręką Noelle. W środku natomiast nie było mojego imienia, życzeń ani nic takiego, ale za to był napis inny, dziwny trochę - Oczekuj nieoczekiwanego *_* . Z racji tego, że kartka ta była po rozłożeniu wąska i podłużna zaczęłam ją używać jako zakładki do książek. Zakładek mam zresztą całkiem sporo, a i książek przeważnie czytam więcej niż akurat jedną, więc bywało tak, że ta kartka z ową specyficzną groźbą ginęła gdzieś w akcji. Później ją znajdywałam, kiedy zaglądałam do jakiejś przeczytanej już książki i znów z niej korzystałam. I nie wiem, czy występuje tu jakaś zależność czy tylko sobie to wmawiam, ale ilekroć tę czerwoną zakładkę woziłam ze sobą między stronami czytanej akurat książki, tylekroć spotykały mnie dziwne jakieś sytuacje.
Przez cały ten kierat magisterkowy o normalnych książkach nie miałam czasu myśleć, później rzuciłam się na nie jak ćpun, nie dbając wcale o to, co wtykam pomiędzy ich stronice, aż w końcu ostatnio znalazłam tę zakładkę od Noelle w którymś tomie Stachury, czytanym po raz enty w pociągu zeszłym latem. Więc ją wyjęłam i używam. I patrzę kilka razy dziennie na te litery nakreślone przez Noelle, oczekuj nieoczekiwanego. I mam za swoje. Spotkało mnie dziwactwo takie, że trudno to oddać słowami. W zasadzie nie wiem, czy się śmiać czy płakać, więc na wszelki wypadek zostaję przy tym pierwszym, ale jeśli ja kiedyś nie zwariuję, to to chyba cud będzie.